Het begon allemaal toen mijn vrouw en ik besloten om een vijfsterrenbustour door West-Canada te maken, gevolgd door een cruise door de Inside Passage die eindigde met een tour van Anchorage naar Fairbanks in Alaska. Ons reisbureau nam zes maanden voor de tour contact met ons op om hun planning van onze vluchten terug naar huis naar Brisbane vanuit Fairbanks te bevestigen. De dag dat ze contact met ons op namen, wilden ze onze beslissing. Met een zeer drukke dag voor de boeg die dag, stemden we snel in met de suggestie.
De volgende dag ging ik echter zitten om de tijd te berekenen die nodig was voor de reis naar huis. Het bleek 34 uur te zijn om van het ene vliegveld naar het andere te gaan met verschillende tussenstops. Op onze leeftijd vonden we dat we een tussenstop nodig hadden onderweg in Vancouver. We hebben via onze reisagent contact opgenomen met de reisorganisatie om dat te regelen. Ze vertelden ons dat het $ 500 zou kosten om de vluchten te veranderen, plus accommodatie in Vancouver was erg duur. Dus hebben we ervoor gekozen om de arrangementen te laten zoals ze waren.
Dus laat me je vertellen over onze vlucht. Om te beginnen moesten we om 2.30 uur, Fairbanks-tijd, onze luchthavenshuttle vanaf onze accommodatie nemen om om 3 uur op de luchthaven te zijn. Inchecken op de luchthaven zorgde voor een probleem voor ons omdat het personeelslid van de luchtvaartmaatschappij ons $ 20 per pak in rekening wilde brengen geval. We moesten haar uitleggen dat we niet in Seattle stopten, maar via Vancouver door naar Australië. Internationale passagiers betalen die vergoeding niet.
Ons volgende probleem was het ontbijt. We kregen een doos eten voor het ontbijt dat we bij de incheckbalie moesten eten voordat we door de douane gingen naar de luchthavenlounge waar we aan boord zouden gaan van het eerste deel van onze vlucht naar Seattle.
Onze vier uur durende vlucht naar Seattle was incidentvrij. We landden in Seattle waar we een tussenstop van twee uur hadden. We wisten dat onze bagage naar onze volgende vlucht zou worden verplaatst. Dus alles wat we moesten doen was onze volgende vertrekgate vinden om onze vlucht naar Vancouver te krijgen. Andere passagiers van onze vlucht bevonden zich in dezelfde hachelijke situatie en sloten zich bij ons aan om onze weg naar die vertrekgate te vinden. Het kostte ons 30 minuten om dat doel te bereiken.
De vlucht van een uur naar Vancouver verliep soepel. In Vancouver hadden we een tussenstop van acht uur. Dus we spraken af om die tijd door te brengen in een luchthavenlounge waar we werden gevoed, gelegenheid hadden om te douchen, lezen, slapen of een kopje koffie of een drankje te drinken. Toen we vanuit het vliegtuig door de terminal liepen, konden we onder ons onze luchthavenlounge zien. Vanwege de bouwwerkzaamheden in de terminal werden we echter langs een bochtige route geleid voordat we naar de hoofdterminal konden gaan. We konden de luchthavenlounge niet vinden. Gelukkig vroegen we een meneer die met een golfkarretje reed waar die was. Hij bracht ons daarheen en vertelde ons dat ons personeel van de luchtvaartmaatschappij ons uit het vliegtuig had moeten halen en ons naar de lounge had moeten leiden. De luchthavenlounge was “onze redder”.
De vlucht naar huis duurde veertien uur. We hadden allebei moeite met slapen en ons ongemakkelijk voelen. Toen we eenmaal thuis waren, uitpakten en naar bed gingen, merkten we dat we twee weken nodig hadden om ons weer normaal te voelen. We hebben genoten van onze reis naar Alaska en Canada, maar we zullen onze 34 uur vliegreizen om thuis te komen nooit vergeten.
Ons advies aan minder ervaren overzeese reizigers is dus om de tijd te nemen om de uren die betrokken zijn bij lange overzeese vluchten uit te werken voordat u akkoord gaat met wat wordt voorgesteld. Overweeg de tussenstops onderweg. We vonden zowel Singapore als Dubai de moeite waard. Als we weer naar Noord-Amerika zouden gaan, zouden we een dag op Hawaii stoppen voordat we verder zouden gaan.