Echt Shakespeariaanse hartstochten koken de eerste weken van september in de kantoren van grote en kleine bedrijven: geschreeuw, ruzie, beledigingen. Psychologen stellen vast dat dit de gevolgen zijn van het zogenaamde post-vakantiesyndroom. Klerken die zich hebben ontspannen op de zee en de oceaankusten, kunnen niet snel terugkeren naar het werktempo.
Experts hebben zelfs berekend dat dit psychisch ongemak bij niet minder dan de helft van de net uitgeslapen burgers uitgroeit tot ongemotiveerde agressie. Bovendien, als dit gedrag zich eerder alleen maar vaker manifesteerde in verbale ruzies met de collega’s, is manhandling nu al in het geding. Dergelijke ruzies komen niet in de politierapporten: het bestuursorgaan wil geen verhalen vertellen buiten het kantoor. Maar sociologen zeggen dat het aantal vechtpartijen op het werk het afgelopen jaar is verdubbeld. Bovendien nemen mensen met vrij vreedzame beroepen deel aan vechtpartijen.
Personeelsspecialisten merken op dat absoluut alle werknemers van de bedrijven vatbaar zijn voor depressie na de vakantie – beginnend met junior ondergeschikten en eindigend met algemeen directeuren. Wat betreft de meest “gevaarlijk explosieve” beroepen, worden in de eerste plaats journalisten, artsen en ontwerpers naar hen verwezen. Hersenwerkers zijn in deze volgorde gerangschikt in de classificatie van de meest “strijdlustige” beroepen gemaakt door Hyteren Gruppe, het Oostenrijkse analytische bedrijf.
Voor voorbeelden hoeft men niet ver te zoeken. Journalisten bevestigen bijna dagelijks hun titel van de belangrijkste strijdlustige kerels. Zo legde de strijd van de redacteuren van de kunstafdeling van The New York Times het werk van de krant in de zomer de hele dag lam. Anita LeClerc, de baas, werd de aanstichter van de ruzie, en Mary Ann Giordano, haar plaatsvervanger, was het slachtoffer. Alles begon met de luide controverse over de functiescheiding onder de medewerkers. Na een stormachtige “gedachtewisseling” greep de redacteur de pols van haar plaatsvervanger en begon een echt gevecht.
Alleen de hoofdredacteur wist de ongeregeldheden te stoppen. Een soortgelijk incident vond onlangs ook plaats in Rusland, in een van de grote hoofdstadkranten. Aan het einde van de werkdag konden twee journalisten van de afdeling cultuur het niet eens worden over wie van hen naar een van de hoofdstad theaters zou gaan voor reportage. Kortom, niemand ging: de hoofdrecensent van de krant liet de voortand eruit slaan door middel van de map, en hij gaf op zijn beurt een blauw oog aan de tegenstander.
Veel psychologen adviseren de bedrijfsleiders om in de eerste weken van september bedrijfsfeesten of uitstapjes naar het platteland te houden om de depressie van hun werknemers na de vakantie het hoofd te bieden. Positieve stemming zal het personeel helpen om “mee te doen” in het werktempo.
Sommige hoofden van de bedrijven slagen er echter in om hun ondergeschikten efficiënter te ontlasten dan het houden van een banaal bedrijfsfeest. In de meeste gevallen leveren onverwachte beslissingen een positief resultaat op. Bedrijfspsychologen bedenken verschillende trainingen en oefeningen “voor de zenuwen” en creëren in sommige bedrijven ook speciale “ontspannende” kamers. De Japanse uitvinding van de jaren 50 van de vorige eeuw – “baas om te slaan” – wordt tot nu toe over de hele wereld gebruikt.
Verder speelt rustige muziek in rookruimtes van sommige bedrijven, zodat men even kan worden afgeleid van het werk. En hier en daar ontstaan speciale chill-outs, waar men in een rustige sfeer kan zitten en met de collega’s kan communiceren over abstracte onderwerpen.