Kunnen bussen een zure trip maken? – Ja! Fosforzuur Dat Is
Bussen maken al sinds het begin van de jaren negentig zuurreizen. Er zijn sinds 1993 verschillende demonstratieprojecten in de Verenigde Staten en British Columbia. Fosforzuurbrandstofcellen worden ontwikkeld en getest voor gebruik in stadsbussen in veel grote steden. Oakland, Californië, Chicago, IL, Vancouver, BC en Palm Springs, Californië zijn allemaal betrokken bij demonstratieprojecten voor stadsbussen die gebruikmaken van waterstofbrandstofcellen.
Fosforzuurbrandstofcellen zijn zeer geschikt voor gebruik in de bus vanwege het vermogen dat het blikje produceert en de efficiëntie die ze vertonen. Deze cellen hebben veel tijd nodig om op bedrijfstemperatuur te komen en reageren daarom niet goed voor gebruik in privéauto’s, maar aangezien bussen niet worden uitgeschakeld tijdens hun dagelijkse bedrijf, is dit geen probleem en hun efficiëntie ligt in het bereik van 40 %-50%. Een ander voordeel van het gebruik van dit soort motoren in bussen is dat het tanken op een centrale plek gebeurt. Diesel- en hybride bussen op de weg maken nu gebruik van een centraal tankstation en deze bieden plaats aan de waterstofopslag die nodig is voor het tanken van de bussen.
Naast bussen kunnen de trekker-opleggervloten van het land ook dit soort motoren gebruiken omdat ze het vermogen leveren dat nodig is voor de lange afstanden die deze voertuigen afleggen en ze rijden bijna continu, dus de opwarming die nodig is voor een goede werking is geen probleem. Het probleem voor langeafstandsvrachtwagenchauffeurs is de beschikbaarheid om ze te tanken met waterstof. Een oplossing hiervoor zou de integratie van brandstofreformers aan boord kunnen zijn die aardgas opnemen en de waterstof verwijderen die dan de bronbrandstof voor de motor zou zijn. Bij truckstops zou aardgas beschikbaar kunnen worden gesteld om te tanken. Hoewel we bij het gebruik van aardgas nog steeds afhankelijk zijn van fossiele brandstof, zou dit een alternatief bieden totdat waterstof tanken direct zou kunnen. We weten dat fossiele brandstoffen in de toekomst veel duurder zullen worden, maar we moeten dit soort dingen nu gaan doen in voorbereiding.
Om brandstofcellen in de toekomst levensvatbaar te maken, of het nu gaat om fosforzuur of protonenuitwisselingsmembraan (PEM) die worden getest voor particuliere auto’s, moeten we de infrastructuur voor het tanken van waterstof ontwikkelen. Naast het beschikbaar maken van waterstof, moeten we manieren vinden om het te produceren zonder fossiele brandstoffen te gebruiken.
Waterstof is overal om ons heen, maar het zit opgesloten in verbindingen die afgebroken moeten worden. Er moet meer onderzoek worden gedaan naar een efficiënte manier om waterstof op te wekken. Er wordt enig onderzoek gedaan naar het gebruik van afvalgas dat is verzameld van stortplaatsen, die methaan produceren en dit met stoom hervormen, in plaats van aardgas te gebruiken. Een andere methode voor het opwekken van waterstof is het gebruik van groene energie of hernieuwbare energiebron voor de elektrolyse van water, waardoor we waterstof en zuurstof krijgen die beide nodig zijn voor de PEM-brandstofcel.