Ga naar het westen, jongeman

Het uitgaand toerisme overtreft zelfs de meest positieve voorspellingen van tien jaar geleden, terwijl Chinese reizigers naar de verste uithoeken trekken met reislust in hun hart en gevulde portemonnees in hun zakken.

“Om wijs te zijn, moet een man tienduizend boeken lezen en tienduizend mijl reizen.” Li Bai (dichter uit de Tang-dynastie)

“Na zoveel over Europa’s schoonheid te hebben gehoord van de tv en tijdschriften, hebben we drie jaar gespaard om onze vakantie daar in juni van dit jaar te betalen. Toen we in Parijs aankwamen, verwachtten we iets heel groots, maar de hotelkamers waren klein, de het eten was van slechte kwaliteit, de mensen die we ontmoetten leken een beetje koud en in sommige delen van de stad voelden we ons niet erg veilig.” Dhr. Liu Feng uit Shanghai, die in 2005 voor het eerst naar Europa ging.

Deze reactie op Europa is niet ongewoon van Chinese toeristen die in hun eigen land gewend zijn aan hotelaccommodatie van hoge kwaliteit tegen lage prijzen, schone en moderne vervoerssystemen en zeer lage misdaadcijfers.

Een paar jaar geleden was het aantal Chinese toeristen dat naar het buitenland reisde zo klein dat hun meningen en ervaringen niet al te veel in overweging werden genomen door de industrie in Europa.

Nu beginnen de cijfers er echter indrukwekkend uit te zien en early movers in de reisindustrie in Europa doen inspanningen om erachter te komen wat er kan worden gedaan om de ervaringen van dhr. Liu en anderen zoals hij te verbeteren.

China is nu de snelst groeiende markt voor de Europese reisindustrie en met de juiste aanpak kunnen hotels, B&B’s, winkels en attracties in heel Europa grote winsten behalen uit deze nieuw geopende markt.

De markt

Vorig jaar reisden ongeveer 31 miljoen Chinezen naar het buitenland. Ze bezochten voornamelijk andere Aziatische bestemmingen zoals Hong Kong, Macao, Singapore, Thailand, Maleisië en Zuid-Korea, maar twee miljoen Chinezen reisden ook naar Europa en dat aantal zal elk jaar stijgen. Tegen 2020 kan Europa jaarlijks 13 miljoen Chinese bezoekers verwachten.

Reizen is vooral in de mode in China’s zogenaamde ‘Gouden Weken’ – februari, mei en oktober. De werkweek in China is nu officieel beperkt tot vijf dagen en het minimum recht op jaarlijkse vakantie is 14 dagen, wat een langere vakantietijd oplevert.

In 2005 kondigden de reisgidsuitgevers Lonely Planet aan dat ze een aantal edities van hun boeken in het Chinees zouden gaan uitgeven als reactie op het toenemende aantal Chinese reizigers. Drie van de bestemmingen waarvoor Chinese versies van het reisboek moeten worden gepubliceerd, zijn Groot-Brittannië, Duitsland en Australië.

Het is echter niet allemaal van een leien dakje. De Europese pr-machine vecht tegen enkele ongelukkige stereotypen als het gaat om Chinese meningen over Europa en zijn mensen. “Londen is mistig, Parijs is duur, Rome is vies en Madrid is gevaarlijk” – en dit zijn de meningen van niet alleen degenen die het nog niet hebben bezocht, maar ook degenen die dat hebben gedaan, zoals verwoord in een reeks consumentenfocusgroepen die we hebben gehouden onlangs.

Reisbureaus

Het algemene beeld van de Chinese reisindustrie is er een van robuuste groei, aangedreven door stijgende inkomensniveaus, de versoepeling van reisbeperkingen en het beschikbaar komen van meer vakantieperiodes. Slechts een bepaald aantal erkende reisbureaus komt in aanmerking om internationale uitgaande reisdiensten te exploiteren en in 1997 waren er slechts 67 uitgaande reisbureaus in China; in 2004 was dat aantal gestegen tot 528. In de afgelopen jaren zijn de voormalige staatsagentschappen geprivatiseerd en geherstructureerd.

De agentuurmarkt blijft echter versnipperd en er zijn weinig nationale spelers. Het wordt nog steeds gedomineerd door staatsagentschappen, waarvan vele met een achterhaalde houding ten opzichte van dienstverlening. Zowel particuliere als buitenlandse kapitaalstromen naar de industrie worden aangemoedigd door de Chinese overheid, maar veel van de rondleidingen die door de bestaande agentschappen worden aangeboden zijn fantasieloos qua inhoud en stijl, en de realiteit is dat de industrie nog een lange weg te gaan heeft voordat ze echt diensten kan verlenen de behoeften van zijn klanten.

Op dit moment doet 90 procent van de Chinezen die naar het buitenland gaan dit voor groepsreizen en de reisbureaus krijgen doorgaans een commissie van ongeveer 5-20 procent op de verkoopprijs van de reis.

Zelfstandig reizen is over het algemeen niet populair en een belangrijke verklaring hiervoor is taal. De nadruk van het Chinese onderwijssysteem op het lezen en schrijven van vreemde talen zorgt ervoor dat zelfs degenen met goede cijfers in het Engels slechte communicatieve vaardigheden hebben. Voor de meerderheid van de Chinese bevolking is communiceren in een andere taal gewoon geen optie. Aangezien toeristische literatuur en weg- en luchthavenborden in Europa nog niet in het Chinees worden geproduceerd, zijn deze landen nog meer gesloten voor de gemiddelde toerist.

Paspoorten en papierwerk

Traditioneel mogen Chinese burgers niet vrij reizen en hebben ze geen paspoort om dat te doen. In de afgelopen drie jaar is deze situatie drastisch veranderd.

Na veel onderhandelen heeft China ‘Approved Destination Status’ (ADS)-overeenkomsten ondertekend met meer dan honderd partners, waaronder enkele Europese landen. ADS vereenvoudigt de uitreisprocedure voor Chinese toeristen, waardoor ze met gewone paspoorten kunnen reizen en toeristenvisa kunnen aanvragen.

Zonder ADS kunnen Chinese ingezetenen alleen op visa reizen voor zaken, studie of om familieleden te bezoeken. Met ADS hebben individuele Chinese paspoorthouders met financiële middelen geen beperkingen op reizen naar het buitenland, op voorwaarde dat ze de individuele visa kunnen verkrijgen die nodig zijn voor toegang tot de landen waarnaar ze reizen. De enige beperking is dat je moet reizen als onderdeel van een officiële reisgroep en dat er te allen tijde een escorte aanwezig moet zijn dat de groep in het buitenland is.

Voor de Europese landen betekent ADS dat landen op legale wijze groepsreizen kunnen promoten via distributie- en verkoopkanalen bij groothandels en reisbureaus, en de bestemming en de producten ervan aan Chinese consumenten kunnen adverteren.*

Geschiedenis:

1983: Chinese Mainlanders mogen HK en Macau voor het eerst bezoeken voor privézaken
2003 Chinese burgers mogen privépaspoorten aanvragen met hun verblijfsvergunning, wat de mogelijkheid biedt om internationaal te reizen voor de massa
2004 Duitsland wordt het eerste EU-land dat Chinese toeristen verwelkomt

Feiten:

· Zodra een paspoort is verkregen, kunnen Chinese burgers een visum aanvragen om te reizen waar ze maar willen

· Voor ADS-landen kunnen ze toeristenvisa aanvragen en voor niet-ADS-landen moeten ze zaken- of visa verkrijgen die specifiek bedoeld zijn voor bezoekende vrienden en familieleden. (In het geval van de Schengenlanden geeft één visum toegang tot alle landen die deel uitmaken van het Schengenakkoord)

· Hoewel vrij reizen binnen de landen van bestemming is toegestaan ​​zodra het visum is verkregen, is het bij reizen in reisgroepen de standaardpraktijk dat de reisleider de paspoorten van alle groepsleden vasthoudt

· Reisbureaus in China die leden van hun groep ‘verliezen’ terwijl ze in Europa zijn, worden snel op de zwarte lijst gezet met de visumafgifteactiviteiten van de ambassades en consulaten in China. Het aantal permanent of tijdelijk op de zwarte lijst geplaatste ADS-erkende touroperators neemt gestaag toe.

Winkelen

Winkelen is een andere manier voor Europese bedrijven om te profiteren van de toenemende rijkdom van China en de nieuw verleende vrijheden op het gebied van reizen. Hoewel het aantal toeristen misschien niet hoog is, is het uitgavenniveau van Chinese toeristen die naar Europa komen, dat wel.

Een reis naar Europa is vaak de eerste keer dat Chinezen naar het buitenland reizen en hun uitgavenpatroon kan irrationeel zijn. Sommigen kopen gewoon alles wat ze in China niet kunnen kopen. De uitgaven van Chinese toeristen weerspiegelen echter vaak niet het inkomensniveau, dus kijken naar het gezinsinkomen of zelfs het beschikbare inkomensniveau van de Chinese bevolking kan misleidend zijn. Velen geven veel meer uit dan we misschien hadden voorspeld.

Volgens de Franse toeristenautoriteiten geven de gemiddelde bezoekers van Frankrijk uit China $ 3.000 uit aan één bezoek. Daarentegen bedraagt ​​de gemiddelde besteding van bezoekers uit Noord-Amerika en Europa slechts $ 1.000.

Uitdagingen

China heeft duidelijk een enorm potentieel, maar voor veel Europese operatoren blijkt het een moeilijke markt.

Een van de ironische aspecten van de Europese toeristenindustrie is dat deze sterk gereguleerd is als de consumenten Europeanen zijn; maar als de klanten hun producten buiten de EU kopen, zijn er weinig regels van toepassing.

Een factor die helpt om de prijzen te verlagen, is de concurrentie van creatieve Chinese operators die in Europa zijn gevestigd. Deze agenten zijn bereid om informele netwerken van zakelijke contacten te gebruiken die veel van de normale vereisten van groepstoerisme omzeilen. Het is moeilijk voor een gevestigde touroperator om op prijs te concurreren met een bureau in China Town dat een minibus levert die wordt bestuurd door een lokale ober en totdat de Chinese toeristen zelf meer vragen, zal deze situatie misschien niet veranderen. Het goede nieuws is dat we denken dat Chinese toeristen binnenkort veel meer zullen eisen.

Andere uitdagingen:

-Korte termijn boekingen

-Continu wisselen van programma’s

– Oneerlijke concurrentie van kleine contante betaalkantoren

-Van de Chinese agenten een gebrek aan begrip over controles op lange routes met betrekking tot rijuren (Er is hoop dat de nieuwe EU-rijwetgeving alle operators een gelijk speelveld zal geven om verstandige routes te implementeren.)

-Onvoldoende kennis van Europa bij Chinese verkopers

-Verschillende gewoontes en smaken van Chinese toeristen (gedrag in hotels en restaurants is anders dan verwacht in Europa)

-Gebrek aan kennis van Europees recht bij de Chinese touroperators.

Bron: Laura Mitchelson